Bloggað um bækur

Síðustu dagana hef ég haft ýmislegt lesefni nærhendis. Í Kolaportinu fann ég og fékk fyrir lítið, ágæta minningabók Lúðvígs Hjálmtýssonar ferðamálastjóra, skráða af Páli Líndal. Á götum Reykjavíkur heitir bókin og segir þar frá mannlífi og menningu í höfuðstaðnum fyrr á tíð. Fróðleg bók sem kom út fyrir um tuttugu árum. Þá hef ég sömuleiðis verið að lesa eina af mörgum ágætum viðtalsbókum Valtýs Stefánsonar ritstjóra Mogunblaðsins. Af nýmetinu er ég búinn með forsetasögu Guðjóns Friðrikssonar og svo bækur eftir tvo góða vini mína, þá Óttar Sveinsson og Finnboga Hermannsson. Bók Óttars, sem fjallar um flóttann mikla frá Vestmannaeyjum í eldgosinu, er hörkuspennandi og vel upp byggð. Skrifuð í liprum blaðamennskustíl enda náði ég að renna mér í gegnum bókina á innan við klukkutíma. Í húsi afa míns, bók Finnboga, gef ég sömuleiðis góðan vitnisburð. Bókin vel stíluð, hugljúf berskusaga frá eftirstríðsárunum og hefur töluverða djúpristu. Margt má lesa milli línanna og að ósekju hefði bókin mátt vera lengri. Að svo mæltu óska ég lesendum bloggpistla minna gleðilegrar hátíðar.

Kveðja,

Sigurður Bogi

Gjafmild Jóhanna

Þetta er fínt mál. Að vísu láta opinberir aðilar oft eitthvað af hendi rakna til góðgerðarsamtaka sem gjarnan starfa skv. þjónustusamningum við sveitarfélögin og ríkið. Fjárveitingar frá ríkinu eru ýmsum skilmálum háðar, enda segir í stjórnarskrá að heimild þurfi í lögum fyrir öllum greiðslum úr ríkissjóði. Málið er því alls ekki svo einfalt að Jóhanna Sigurðardóttir, í góðmennskukasti á messu heilags Þorláks, hafi ákveðið að sletta milljónum á báðar hendur í þau samtök sem nefnd eru í þeirri frétt sem bloggfærsla þessi er tengd við. Málið er hins vegar klætt í þann búning að Jóhanna sé gjafmildi ráðherrann. En Guð láti gott á vita. Við þurfum breytta forgangsröðun í þjóðfélaginu, nú þegar svo margir eiga á brattann að sækja.

 

5 milljónir til styrktar félaga- og hjálparsamtaka

Ekki til einnar nætur

Geir H. Haarde forsætisráðherra segir, að ekki standi til að gera neinar breytingar á skipan ríkisstjórnarinnar í bráð, að minnsta kosti ekki fyrr en landsfund Sjálfstæðisflokksins í lok janúar. Þar er ætlan flokksins að skýra sína eigin stefnu í Evrópumálum og komast að brúklegri niðurstöðu til framtíðar. Rétt er að hafa í huga að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra og formaður Samfylkingar, sagði í útvarpsviðtali á dögunum að samstarfi þeirra tveggja flokka sem nú mynda ríkisstjórn væri sjálfhætt ef niðurstaða landsfundar Sjálfstæðisflokksins yrðu sú að Evópusambandsaðild kæmi ekki til greina. Ég tel því að Geir meti stöðuna þannig, að ef stjórnarsamstarfið er að renna út í sandinn taki því ekki að gera breytingar nú. Horfa þurfi langt fram í tímann - og tjalda til fleiri en einnar nætur

 

Geir: Engar ráðherrabreytingar fyrirhugaðar

Af myndugleik

Í litlu landi eins og hér komumst við illa hjá því að persónur og leikendur í þjóðarleikhúsinu tengist ekki með einhverju móti. Til skamms tíma hafa slíkt tengsl milli manna ekki þótt neitt tiltökumál, en með vitundarvakningu síðustu ára horfir málið öðruvísi við. Nú þarf allt að vera uppi á borðinu. Sumir leggja á flótta þegar fjölmiðlar benda á tengsl en Gísli Tryggvason tekur á málunum af myndugleik. Segir sig frá máli peningamarkaðssjóða um leið og bróðir hans Tryggvi tekur við stjórn Landsvaka. Þeir bræður eru synir Margrétar Eggertsdóttur og Tryggva Gíslasonar áður skólameistara Menntaskólans á Akureyri. Þetta er fínt. Svona eiga menn að vinna hlutina.

 

Vanhæfur í málefnum peningamarkaðssjóða

Reisn stórbóndans

Ef ráðherrar ríkisstjórnarinnar færu að dæmi Ólafs myndu þeir slá vopnin úr höndum þeirra sem hæst hafa og mómæla mest. Það er reisn yfir þessu framtaki stórbóndans á Bessastöðum. Hver rífur kjaft við forseta sem bíður upp á kaffi! Þetta minnir annars svolítið á söguna af því þegar verkfallsmenn sátu fyrir Ólafi Thors á Strandarheiði þegar hann var á leið til Keflavíkur endur fyrir löngu.  Forsætisráðherrann las stöðuna hárrétt. Vippaði sér út úr bílnum. "Strákar, komiði með mér ég þarf að míga." Halarófan fylgdi - og andófið var úr sögunni. Hver vildi ekki pissa með forsætisráðherranum?

Ólafur og Dorrit buðu mótmælendum upp á kaffi

Í siðuðu samfélagi!

Hækkun verðbólgu nú, helgast meðal annars af hækkun áfengisgjalds og bensínskatta. Hlutur ríkisvaldsins í málinu er ósmár. Stjórnvöld hefðu ekki átt að hækka álögur með þeim hætti sem gert er, meðal annars til að draga úr verðbólgu. Enn undarlegra er að hækka skatta á sama tíma til stendur að draga úr opinberri þjónustu og auka gjaldtöku, meðal annars á sjúkrahúsum. Hærri gjöld og minni þjónusta ríma ekki. En hér ber annars allt að sama brunni. Rétt er að minna á þau spakmæli sem Indriði H. Þorláksson fv. ríkisskattstjóri hefur stundum haft yfir: að skattar séu þau gjöld sem við greiðum fyrir siðað samfélagi. Í ljósi þessara orða er ekki hægt að réttlæta hærri skattgreiðslur. Ástandið nú er fjarri því sem gerist í siðuðum samfélögum.

 

Verðbólgan mælist 18,1%

Kreppan verður djúp

Fróm eru orð spámannsins sem stýrir Alþjóða gjaldeyrissjóðnum (AGS) um að ríkisstjórnir heimsins verði að auka útgjöld. Með slíku megi tryggja hagvöxt og koma í veg fyrir að kreppan mikla verði jafn djúp og allt bendir til. Í þessu sambandi er hins vegar vert að hafa í huga að niðurskurður íslenskra stjórnvalda nú er meðal annars af hálfu AGS. Okkur er gert að draga úr útgjöldum á sama tíma og aðrar þjóðir séu hvattar til hins öndverða. Verulega er stýft af skv. fjárlagafrumvarpi næsta árs og enn meira verður skorið af á árinu 2010 skv. því sem ráðherrar hafa greint frá. Hér tekur hvað í annars horn. Niðurskurður nú mun því leiða til þess að kreppan á Íslandi verður mjög djúp. Innspýting í hagkerfið meðal annars með mannaflsfrekum framkvæmdum hefði heilmiklu breytt.

 

Huglaust gjamm

Nafnlausar sendingar, eins og auglýsendur í DV hafa fengið, eru í eðli sínu alvarlegar. Væntanlega er þó hér um að ræða ómerkilegt gjamm í huglausu fólki. Þegar ég starfaði á DV, 2001 til 2004, bárust mér nokkrum sinnum nafnlaus bréf og símtöl. Þær sendingar voru frá fólki sem greina mátti að hefði stórundarlegan þankagang og sumir gengu varla heilir til skógar. Satt að segja gef ég ekkert fyrir þennan válista, fyrr en nöfn aðstandenda hans koma fram. Og eitthvað segir mér að þeir hinir sömu séu "minni spámenn" eins og stundum er sagt. Annars hugsa ég í dag stundum með söknuði til gömlu flokksblaðanna. Enginn þurfti að velkjast í vafa um fylgisspekt þeirra við flokkanna - sem eru vel að merkja lýðræðislegar fjöldahreyfingar. 

Auglýsendum DV hótað með válista?

Ekki föðurbetrungur!

Í þættinum Vikulokin í morgun nefndi Steingrímur J. Sigfússon þá garpa íslenskra stjórnmála sem stóðu vaktina og tryggðu hagsmuni Íslendinga í þorskastríðunum þremur. Útfærsla landhelginnar hefur skilað Íslendingum miklu og átt sinn þátt í því þeirri velsæld sem hér hefur ríkt undanfarin ár. Margir lögðu þar hönd á plóginn, en sérstaklega má nefna Lúðvík Jósepsson sjávarútvegsráðherra og Einar Ágústsson utanríkisráðherra frá 1971 til 1978. Og mikið eru það stórkostlega undarleg örlög að sonur Einars, Sigurður sem var starfandi stjónarformaður Kaupþings, sé einn höfuðsmiður að hruninu mikla - öndvert afreki föður hans í landhelgismálum. Þetta kallast að vera ekki föðurbetrungur. En kannski gengur betur næst.

 

Sölu á Kaupþingi í Lúx að ljúka

Háskólinn, Grillið og Kleppur

Ljóst var strax að brimskafl bankakreppunnar tæki með sér út þúsundir starfa. Til að bregðast við aðsteðjandi atvinnuleysi ákváðu háskólarnir að taka nýnema um áramót. Nú eru þær fyrirætlanir í uppnámi, þar sem fjárveitingar eru ekki til staðar. Allt er í klessu. Satt að segja minnir þetta mál svolítið á atriðið úr kvikmyndinni Englum alheimsins þegar geðsjúklingarnir af Kleppi fóru á Grillið á Hótel Sögu, röðuðu í sig stórsteikum og drukku hin dýru vín. Báðu þjónana að máltíð lokinni svo um að hringja á lögregluna, þar sem þeir Kleppararnir væru auralausir. Eins er fjárveitingarnar til háskólana. Nýnemum eru gefin góð fyrirheit en þegar allt kemur á daginn eru peningarnir ekki til. Undarlegt hvað raunveruleikinn er stundum grátbroslegur.

Þetta er lögreglumál.

Kleppur er víða.

 

Ekki hægt að taka inn nýnema