Engum spurningum svarað!

Ætla má að víða í borg og byggðum sé fundað þessa dagana. Margir eru að stinga saman nefjum um ástand mála í þjóðfélaginu og bestu leiðirnar út úr vandanum. Sú frétt sem hér er viðhengd er til vitnis um það. Hins vegar er fréttin afskaplega rýr í roði. "Á fundi talsmanna margra grasrótarhreyfinga um lýðræðisumbætur var samþykkt að  mynda samstöðu breiðfylkingar með það meginmarkmið að koma á nauðsynlegum breytingum og umbótum á íslensku samfélagi," segir í fréttinni - sem spyrja má hvort slíku nafni megi kallast. Spurningin svarar engum þeirra grundvallarspurninga sem vakna. Hverjar eru þessar grasrótarhreyfingarnar og hvaða einstaklingar standa að baki þeim. Hverjar eru í einni setningu sagt þær breytingar og umbætur sem þær vilja ná fram. Stendur til að bjóða fram í öllum kjördæmum, hver er í forsvari og þannig gæti ég áfram haldið. Þetta er frétt - um ekki neitt!

Unnið að framboði grasrótarhreyfinga

Í 180 gráður!

Krafan um nauðsyn kosninga kemur úr öllum áttum. Flestir í Samfylkingu tala þannig og æ fleiri sjálfstæðismenn. Ríkisstjórnin lafir ennþá en þó er öllum ljóst að dagar hennar eru taldir. Athyglisverð er yfirlýsing Ágústs Ólafs Ágústssonar varaformanns Samfylkingarinnar sem var í broddi fylkingar á fundi Reykjavíkurfélags flokksins þar sem samþykkt var ályktun um að slíta bæri stjórnarsamstarfinu. Eftir fundinn sagði Ágúst Ólafur hins vegar að á meðan flokkur hans starfaði með Sjálfstæðisflokknum í stjórn væri það af fullum heilindum gert. Með þessu tókst litla manninum að tala algjörlega í 180 gráður í stuttu viðtali og varpa jafnframt algjörlega nýju ljósi á það í hverju heilindi í samstarfi felast.

 

 

Ingibjörg vill kosningar í vor

Litli karlinn

Varaformaður Samfylkingarinnar, Ágúst Ólafur Ágústsson, talar eins og sá sem valdið hefur. Vissulega endurspegla krafa hans um kosningar viðhorf margra í hans flokki, en yfirlýsingin hefur þó sáralitla vigt. Fyrir framvindu málsins skiptir öllu hver eru viðhorf Össurar, Lúðvíks, Björgvins - og svo Ingibjargar Sólrúnar þegar og ef hún kemur aftur inn í pólitíkina. Held að ömurlegt sé að vera í stöðu Ágústs Ólafs. Að vera næstur formanni að völdum formlega séð en vera þegar allt kemur til alls litli karlinn í flokknum og það er í minnst tvöfaldri merkingu þeirra orða. Þetta breytir samt ekki því, að öll rök hníga að því að kosið verði í vor. En verður Ágúst Ólafur aftur í framboði? Þarf Samfylkingin ekki að hreinsa út, eins og aðrir flokkar.

 

 

„Eigum ekki að óttast þjóðina“

Blæðir í froðu

Ríkisstjórninni blæðir í froðu og lífsmagn hennar fjarar út. Ólíklegt er að stjórnin lifi lengi úr þessu enda er áhugi Samfylkingarfólks á áframhaldandi stjórnarsamstarfi sáralítill. Vinstri flokkarnir tveir hafa sömuleiðis fengið byr í seglin til að taka höndum saman um samstarf, eftir tilboð Framsóknarflokks í dag sum að verja minnihlutastjórn þeirra vantrausti, að því tilskyldu að boðað verði til kosninga í apríl nk. Þó tjaldað yrði til fárra nátta í minnihlutastjórn vinstri aflanna kemst hún þó ekki hjá því að leggja fram trúverðuga stefnu um bráðaaðgerðir, í þágu heimila og fyrirtækja. Sömuleiðis verða þeir forystumenn vinstri flokkanna sem fyrir eru á fleti að víkja. Ella er endurreisnin ótrúverðug.

„Stjórnarslit fyrir helgi“

Stappar nærri þjófnaði!

Sjúkrahúsin í landinu hafa í tímans rás átt allt sitt undir velvild og stuðningi hverskonar. Mikið af lækningatækjum þeirra eru gjafir frá kvenfélögum, karlaklúbbum og ýmsum félögum öðrum. Eru gjafirnar þá í flestum tilvikum eyrnamerktar viðkomandi stofnun og ætlast til af gefanda að þær séu notaðar þar. Nú þegar til stendur að gjörbreyta heilbrigðiskerfinu í landinu, flytja einstaka rekstrarþætti milli stofnana og leggja niður á öðrum vaknar sú spurning hvað verði um lækningatækin. Nefnt hefur verið í fréttum hve Hafnfirðingar hafa verið ötulir að gefa ýmsan búnað til St. Jósepsspítala í Hafnarfirði. Er hægt að flytja hann og nota á Keflavíkurspítala. Og væri hægt að taka búnað sem gefinn hefur verið sjúkrahúsinu á Króknum og nota á FSA. Í mínum huga stappar slík nærri að vera þjófnaður! Já, það fylgir því ekki bara sælan ein að þiggja gjafir sem þó eru gefnar af góðum hug!

Heimsótti sjúkrahúsið á Sauðárkróki

Lífeyrissjóðir láni til tónlistarhúss

Skúli Thoroddsen er vel meinandi maður. Hugmyndir hans um að lífeyrissjóðirnir fjármagni byggingu nýs háskólasjúkrahúss eru verðar allrar athygli, enda mikils um vert að koma af stað mannaflsfrekum framkvæmdum í því kreppuástandi sem nú varir. Hvert starf skiptir máli. Hönnun nýs Landspítala er þó hvergi nærri lokið og einhver tími - jafnvel ár - munu líða uns smíði þess getur hafist. Á meðan bíða þúsundir manna án atvinnu, með allri þeirri skelfingu sem því fylgir. Og er þá ekki eðillegt að lífeyrisjóðirnir, sem eiga sand af seðlum, láni til tónlistarhússins? Nú er allt stopp í Austurhöfn en ef peningar fást gætu smiðirnir verið komnir á staðinn strax á morgun. Lausnin á þeirri pattstöðu sem framkvæmdir við höllina við höfnina eru í virðist blasa við, úr því framkvæmdastjóri Starfsgreinasambandsins vill að lífeyrissjóðirnir láni. Að flóknum hlutum er jafnan einföld lausn! Svo byggja menn háskólaspítala þegar tónlistarhúsið er risið og með því má halda uppi nægri atvinnu í framkvæmdageiranum næstu fimm til sex ár.

Vill byggja 120 milljarða Háskólasjúkrahús

Sögur af ritskoðun

Umræða um ritskoðun í fjölmiðlun sem nú er áberandi er mér að flestu leyti óskiljanleg. Tilfinnanlega vantar betri skýringu á ritskoðun! Hugmyndir blaðamanna um efni ná ekki alltaf í gegn. Stundum eru mál skotin niður; þykja af ritstjórum óbrúkleg eða ekki fréttnæm og við slíku er ekkert að segja! Stundum ná viðmælenda og blaðamaður ekki saman og þá getur besti kosturinn verið sá að birta ekkert. Einu sinni kom í minn hlut á ritstjórn að stytta viðtal - alltof langt - sem sem lausapenni út í bæ hafði skrifað. Sló vel af og viðbrögðin voru þau að ég stundaði ritskoðun! Ég man líka eftir því þegar þáverandi eigendur DV voru í framkvæmdum á Leirubakka í Landsveit og ég fór austur með ljósmyndara þar sem við skoðuðum herlegheitin. Barði svo saman grein um málið, sem ég fékk um síðir mikið breytta. Við Sigmundur Ernir sem þá var ritstjóri ákváðum að láta greinina rúlla eftir eigendanna óskum, því illt er að egna óbilgjarnan, eins og segir í Grettissögu. Skrifaði einhverntíma grein um upplýsingabyltinguna og ráðamenn og lofaði þar Björn Bjarnason fyrir að svara öllum erindum sem til hans væru beint nánast um leið. Taldi sjálfsagt að nefna þetta, nema hvað þá hringdi Guðni Ágústsson fólvondur og skammaði mig fyrir að hæla Birni. Lof um einn þótti last um annan. Sagði að hann svaraði alltaf öllum erindum fljótt og vel. Líka í tölvupósti. Veit ekkert um sannleiksgildi þess, nema að á ráðherraskrifstofu Guðna var engin tölva!! Er þetta ritskoðun? Nei, aðallega rugl!

Barn í stjórnmálum!

Sálfræðingar, heilbrigðisstarfsfólk, kennarar og aðrir slíkir mæla gegn því að börnum sé hlíft við krepputali og hafa þar sálarheill þeirra í huga. Undir þetta hélt ég að allir gætu tekið. Börn eiga ekki að hafa áhyggjur yfir erfiðleikum í hagstjórn eða pólitík. Enn verra er þó þegar fullveðja fólk beitir fyrir sig börnum í pólitískum tilgangi, eins og við sáum gerast á mótmælafundi á Austurvelli í dag. Í fréttum er Dagný Dimmblá sjö ára sögð hafa verið stirni dagsins og mælt skörunglega. Á hennar aldri var ég afar áhugasamur um stjórnmál og þvargaði um þau við alla. Flutti ávörp og hafði uppi stórkostlegar meiningar um hagsmuni þjóðarinnar. Hef hins vegar fyrir löngu séð að þetta var ekki beint heppilegt, allra síst fyrir sjálfan mig. Því vara ég mjög eindregið við pólitískum afskiptum barna. Foreldrar sem vilja börnum sínum vel eiga að afstýra slíku. Hæfileikum sínum eiga börn að finna viðnám með öðru móti - og ekki flytja ávörp á útifundi fyrr en fullorðinsaldri er náð.

Mótmælt á Austurvelli

Ærlegur forseti

Endurreisn íslensks þjóðfélags verður ekki að veruleika, nema fólk spyrji krefjandi spurninga og nálgist hluti með öðrum hætti en verið hefur. Að því leyti skapar forseti Íslands okkur gott fordæmi. Hann er ærlegur þegar hann segist velta fyrir sér, hvort hann hafi gengið of langt í fylgisspekt og þénustu við banka og fjármálafyrirtæki í útrásinni. Nær hefði verið að hlusta á fólkið í landinu. Gaman væri að heyra frá ráðherrum ríkisstjórnar, hvort þeir telji sig hafa gengið of langt í að mæra útrásarvíkinga og sinna erindum þeirra. Þeir þurfa að gera hreint fyrir sínum dyrum - rétt eins og forsetinn hefur gert. Bessastaðabóndinn boðar átak við að reisa Ísland úr öskustó. Ég styð slíkt af heilum hug, en óttast hins vegar að í yfirstandandi harðæri sé hver sjálfum sér næstur. Fólk telji sig eiga nóg með sitt. Vona þó hið gangastæða. En mikið er áhugavert að lesa bloggpistla dagsins um nýársávarpið. Afstaðan fylgir í grófum dráttum hefðbundnum línum flokkastjórnmála þar sem sjálfstæðismenn eiga ómögulegt með að komast upp úr pólitískum skotgröfum.

 

Þjóðarátak nýrrar sóknar

Skattaparadís í sveitinni

Útsvarslækkun í Fljótsdalshreppi sýnir í hnotskurn fráleita skipan sveitarfélaga í landinu, sem ekki er í takt við tímann. Tekur á engan hátt mið af núverandi þjóðfélagsaðstæðum; það er vinnumarkaði, samgöngum, skólahaldi og svo framvegis. Fljótsdælingar njóta útsvarstekna af Kárahnjúkavirkjun og geta fyrir vikið haldið álagningu í lágmarki. Sama gildir um nokkra aðra fámenna sveitahreppa sem njóta jaðartekna. Má þar nefna Ásahrepp í Rangárvallasýslu sem hefur fasteignagjöld af virkjunum á Tungnársvæðinu. Þar í sveit er útsvar í lægstu gildum. Sama er uppi á teningnum í Grímsnes- og Grafningshreppi í Árnessýslu og Skorradal í Borgarfirði þar sem hreppssjóðirnir fitna ógurlega af fasteignatekjum af sumarhúsum. Stækkun sveitarfélaga ein og sér leysir ekki allan vanda, eins og sumir vilja vera láta. Patentlausnir virka sjaldnast. En að fámennir sveitahreppar geti í ljósi óvenjulegra aðstæðna orðið að einskonar skattaparadís er auðvitað rugl.

 

Eitt sveitarfélag lækkar útsvar